Czym jest tak naprawdę ekologia?
Ekologia zajmuje się badaniem powiązań między organizmami żywymi a środowiskiem abiotycznym (układy biologiczne istnieją w sieci powiązań między sobą i otaczającym je środowiskiem), opartych na różnego rodzaju interakcjach. Odkrywanie tych zjawisk dokonywało się od starożytności, ale ekologia jako samodzielna nauka rozwinęła się w zasadzie w XIX w. Ekologia nie jest nauką obojętną wobec egzystencji przyrody i człowieka, dlatego często w potocznych dyskusjach utożsamiana jest z sozologią i filozofią. Ekologia najogólniej jest nauką o porządku i nieporządku w przyrodzie oraz o konsekwencjach wynikających z tego porządku i nieporządku dla istnienia biosfery i człowieka.
Ze względów zarówno filozoficznych jak i utylitarnych pojęcie ?ekologia? używane bywa w szerokim kontekście znaczeniowym. Określenia ekologia, ekologiczny są często używane w języku potocznym w szerokim i czasem nieprecyzyjnym sensie znaczeniowym, nie zawsze związanym z ekologią jako nauką. Często odnoszą się do sozologii, tj. nauki o ochronie środowiska lub do ochrony środowiska jako takiej, a nawet do filozofii ekologicznej (ekozofia), działalności społecznej czy artystycznej.
Termin ten, od słowa oecologia, wprowadził w 1866 r. niemiecki biolog i ewolucjonista Ernst Haeckel, by określić badania nad zwierzętami i ich relacjami z otaczającym światem nieorganicznym i organicznym, ze szczególnym uwzględnieniem interakcji, przyjaznych lub wrogich, z organizmami roślinnymi i zwierzęcymi, z którymi wchodzą w kontakt. Na organizmy w środowisku oddziałują czynniki abiotyczne i biotyczne.
Jedni autorzy sądzą, że przedmiotem ekologii powinny być relacje między rzeczywistością biotyczną a abiotyczną, inni natomiast rozszerzają jej zakres na tak zwany wymiar aplikacyjny (tzw. ekologia stosowana). W konsekwencji dla jednych jest to nauka biologiczna, dla innych geograficzna, a jeszcze inni poszerzają ją o problematykę ochrony środowiska (zob. np. ekologizm). Jedni bronią jej wymiaru ilościowego (strategia redukcjonistyczna), inni skupiają się na wymiarze jakościowym (strategia holistyczna). Z powodu tak różnorodnych podejść i poglądów na zakres ekologii w podręcznikach spotyka się różne jej definicje i różne modele teoretyczne.
Zazwyczaj za najważniejsze pojęcia w ekologii uważa się następujące: populacja, biocenoza, ekosystem, krajobraz, biosfera, sukcesja ekologiczna.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ekologia
O ekologii czowieka
Ekologia człowieka (ang. Human Ecology) - dziedzina nauki, zajmująca się człowiekiem i jego otoczeniem.
Ekologia człowieka ma na celu badanie jednostki gatunku człowiek rozumny (Homo sapiens) jako podmiotu szeregu procesów na poziomie biologicznym (gatunkowym, środowiskowym) oraz sztucznym (wytworzonym przez samego człowieka: kultura, struktura społeczna, przekształcone elementy otoczenia) - przyroda + kultura + człowiek. Zdaniem badaczy nie można uzyskać pełnego obrazu człowieka rozumnego bez badania jego otoczenia. Ponieważ sprowadzanie ekologii człowieka jedynie do sfery biologicznej daje obraz niepełny, dziedzina ta nawiązuje do innych dyscyplin, takich jak: geologia, geografia, mikrobiologia, botanika, zoologia, genetyka, systematyka, antropologia, psychologia, etnologia, socjologia, ekonomia czy polityka.
W ramach ekologii człowieka wyróżnia się autekologię człowieka i synekologię człowieka.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ekologia_cz%C5%82owieka
Fotowoltaika ? warto?
W ciągu ostatnich nastąpił bardzo szybki rozwój wielu sposobów na pobieranie energii elektrycznej z otoczenia. To sprawiło, że nowe technologie stały się ogólnodostępne i nawet osoba, która nie posiada zbyt dużego kapitału może zaopatrzyć się w taką instalację. Wiele osób podchodzi jednak z rezerwą do fotowoltaiki. O ile w społeczeństwie kolektory słoneczne uzyskały już aprobatę, o tyle fotowoltaika jest jeszcze mniej rozpowszechniona. Jest to z pewnością kwestia świadomości na temat funkcjonowania takiego układu i zapewne z biegiem lat i ze wzrostem tej świadomości również instalacje tego typu staną się coraz bardziej powszechnie spotykane nawet w gospodarstwach jednorodzinnych.